Page 28 - SHMA 12. SAYI HAZİRAN

C: Sivas’ta 2 Temmuz 1993 yılında meydana gelen C: Her yıl 1-2 Temmuz’da Sivas katliamında yaşamını
olaylardan bu yana 28 yıl geçti. Sizce O günden yitiren canlarımız adına ülkemizin birçok yerinde ve
bugüne kadar adalet yerini buldu mu? Sizce katliamı dünyanın birçok ülkesinde anma toplantıları
gerçekleştirenler yakalandı mı? Gerek bireysel düzenlenmektedir. Bu anmalara katılabiliyor musun?
gerekse toplu can kıyımlarının son bulacağına Neler hissediyorsun?
inanıyor musun?
E: Şimdiye kadar Sivas’ta yapılan anma toplantılarına hiç
E: Aradan geçen 28 yıla karşın adaletin yerini bulduğunu gitmedim. Çünkü kendimi kötü hissedeceğimi düşünüyorum.
düşünmüyorum. Sözde değil özde Türkiye’nin geleceği Ankara’da yapılan anma toplantılarına katılıyorum.
Sivas’ta yakıldı. Katliam bizim çekirdek ailemizde de büyük ailemizde de
Katliamın (can kıyımının) gerçek faillerinin cezasını travma yarattı. Devlet kurumlarından hiçbir şekilde psikolojik
almadığını düşünüyorum. Bireysel veya toplu can destek alamadığımızdan bizim ailemiz de diğer Sivas
kıyımlarının bitmesini umut ediyorum. şehitleri aileleri gibi travma ile başbaşa kaldık.
Ben, adalet gerçekten uygulanabilir şekilde olursa: devleti Kayıp yaşayan diğer ailelerle birlikte halen devam eden bu
yönetenlerin adil olması durumunda, bireysel veya topluca acıları paylaşarak aşmaya çalışıyoruz.
gerçekleştirilen can kıyımlarının sona ereceğine veya Sivas’ta kaybettiğimiz Nurcan ve Özlem Şahin amca
azalacağına inanıyorum. çocukları olmakla birlikte bizimle de akrabaydı. Bir anda
diğer şehit aileleri ile yakın olduk. Akrabamız oldular.

Saraç Köyü 2 Temmuz Anıtı İnadına Yaşamak Oyunu.
Fotoğraf: Cevat Üstün Yeşim Özkan, Muammer Çiçek
Fotoğraf; Cevat ÜSTÜN.

SAYFA 27 • SOSYAL HİZMET MAGAZİN • TARİHİMİZİN UNUTULMAYANLARI • HAZİRAN 2021 • CEVAT ÜSTÜN